.

.

Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Η δράση της λέσχης Bilderberg αρχίζει να ξεσκεπάζεται


Η διαβόητη λέσχη Bilderberg έχει έρθει και πάλι στο προσκήνιο, μετά τη δημοσίευση άρθρου του Fidel Castro, στο οποίο προειδοποιεί πως η «…κλίκα αυτή έχει μετατραπεί σε ένα είδος παγκόσμιας κυβέρνησης, που ελέγχει όχι μόνο τη διεθνή πολιτική και οικονομία, αλλά ακόμη και τον πολιτισμό…».
Αυτό το διάστημα ζούμε μια παγκόσμια αφύπνιση για το θέμα της νέας τάξης πραγμάτων, καθώς εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ανακαλύπτουν τη πηγή της πραγματικής πολιτικής κυριαρχίας και το λόγο για τον οποίο ο πλανήτης μας οδηγείται προς την υποδούλωση και τη δικτατορία.
Ο Castro μιλάει για ένα σχέδιο «εγκατάστασης μιας παγκόσμιας κυβέρνησης χωρίς σύνορα, που δεν θα δίνει λόγο σε κανέναν…». Αναφέρει ακόμη την άποψη ότι «η σοσιαλιστική φιλοσοφική σχολή της Φραγκφούρτης συνεργάστηκε στη διάρκεια της δεκαετίας του`50 με την οικογένεια Rockefeller, έτσι ώστε να στρωθεί ο δρόμος για την επικράτηση της μουσικής ροκ, μέσω της οποίας θα ελέγχονται οι μάζες, καθώς αυτή τις αποπροσανατολίζει από τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις κοινωνικές αδικίες»....

Τα κύρια ΜΜΕ του πλανήτη, αντέδρασαν στα λεγόμενα του Κουβανού επαναστάτη, επαναλαμβάνοντας σε όλους τους τόνους ότι η λέσχη Bilderberg είναι απλά μια ανεπίσημη «μάζωξη», χωρίς καμιά εξουσία, και χωρίς να καθορίζει πολιτικές. Όπως όμως ανέφερε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ο πρώην Γεν. Γραμματέας του ΝΑΤΟ Willy Claes, οι συμμετέχοντες στις μυστικές συγκεντρώσεις, είναι υποχρεωμένοι να επιβάλλουν τη συμφωνηθείσα πολιτική της Bilderberg, στο περιβάλλον που δραστηριοποιούνται και όπου έχουν επιρροή. Αυτός είναι και ο λόγος, που όταν υπάρχει κάποια συναίνεση πολιτικής σε συνάντηση της λέσχης, όπως το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, η εισβολή στο Ιράκ, το ποιοι πολιτικοί θα τεθούν υποψήφιοι για αξιώματα, κλπ. τότε βλέπουμε πως η πολιτική αυτή εφαρμόζεται σύντομα και στη πραγματικότητα.
Υπάρχουν δυο ταινίες σχετικές με τη Bilderberg, που συνεισφέρουν τα μέγιστα στην αποκάλυψη του καταχθόνιου ρόλου της. Οι ταινίες Endgame και The Obama Deception, του Alex Jones. Στη δεύτερη μάλιστα, καταρρέει ο μύθος πως ο πρόεδρος Ομπάμα ήταν ένας δημοφιλής άνθρωπος του λαού, που θα έφερνε την αλλαγή. Η ταινία αποκαλύπτει πως ο Ομπάμα είχε επιλεγεί από την ίδια τη Χίλαρυ Κλίντον, στη διάρκεια συνάντησης της λέσχης το 2008. Αποκαλύπτεται πως ο Αμερικανός πρόεδρος δεν είναι τίποτα άλλο παρά υπηρέτης των υπέρμαχων της παγκοσμιοποίησης, και δίνει λόγο σε άτομα όπως ο Zbigniew Brzezinski. Οι ταινίες αυτές δείχνουν πως οι διάφορες «προδοτικές» κυβερνήσεις του κόσμου, πηγαίνουν στη Bilderberg για να πάρουν οδηγίες και διαταγές. Το τελευταίο χρόνο, στη συνάντηση της Ισπανίας, η πλειοψηφία των συμμετεχόντων εξέφρασε τη στήριξη της σε μια επίθεση κατά του Ιράν, κάτι που βλέπουμε και σαν πιθανό ενδεχόμενο στο πραγματικό κόσμο.
Μια κυβερνώσα ελίτ μπορεί να λειτουργεί με επιτυχία μόνο στη σκιά. Αν τη βγάλουμε στο φως, ίσως μπορέσουμε να την αντιμετωπίσουμε. Αυτό φαίνεται να επαληθεύεται με την πρόσφατη ομολογία του μεγαλόσχημου της λέσχης Zbigniew Brzezinski, που παραδέχεται πως η «νέα παγκόσμια πολιτική αφύπνιση» εκτροχιάζει τα σχέδια για τη νέα παγκόσμια τάξη.
S.A (prisonplanet)

Δείτε τις δυο ταινίες:


http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/10/bilderberg.html#more

Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

Όσιος Μάρκος ο Ερημίτης



του π.Γεωργίου Φλωρόφσκυ

Επίτιμου καθηγητού της Ιστορίας της Ανατολικής Εκκλησίας του Πανεπιστημίου του Harvard


Σύγχρονα με τα έργα του Αγ. Νείλου είναι τα έργα τού Μάρκου του Ερημίτη, ή του Μάρκου της Ερήμου. Οπωσδήποτε, αυτός δεν είναι ο Μάρκος των Κελλιών τον οποίον μνημονεύει η Λαυσαϊκή Ιστορία. Ο Μάρκος, ο συγγραφέας των ασκητικών προσφωνήσεων και βιβλίων, έδρασε στη Γαλατία, κοντά στην Αγκυρα, όπως ήταν και ο Αγ. Νείλος. Τα λίγα πού γνωρίζουμε για τη ζωή του προέρχονται από τα κείμενά του. Έζησε στην αρχή σ' ένα κοινόβιο και ήταν ηγούμενος και «πνευματικός πατέρας». Αργότερα έφυγε στην έρημο και έγινε ερημίτης. Αυτό συνέβη το πρώτο ήμισυ του πέμπτου αιώνα.

Ο Μάρκος έγραψε κατά των Νεστοριανών, τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι αυτή ήταν μια «καινούρια αίρεση». Πολύ λίγα έργα είναι γνωστά με το όνομα τού Μάρκου. Κατά τον Νικηφόρο Κάλλιστο (γεννήθηκε περί το 1256 - πέθανε περί το 1335), ο Μάρκος ο Ερημίτης ήταν μαθητής του Αγ. Ιωάννη τού Χρυσοστόμου και σύγχρονος τού Αγ. Νείλου. Ο Νικηφόρος στην Εκκλησιαστική Ιστορία του ισχυρίζεται ότι ο Μάρκος ο Ερημίτης έγραψε περί τα σαράντα ασκητικά έργα. Ο Νικηφόρος είχε οκτώ στην κατοχή του. Ο Άγ. Φώτιος παραθέτει από - και κρίνει (Bibl. Cod. 200-, εννέα βιβλία του Μάρκου τού Ερημίτη. Ο Αγ. Φώτιος δεν μνημονεύει άλλα έργα τού Μάρκου.

Ένα γοητευτικό έργο τού Μάρκου είναι το έργο του πάνω στην ερμηνεία τού χωρίου Ρωμαίους 7:14, μια ερμηνεία τού «νόμου τού Πνεύματος» τού Απ. Παύλου. Το έργο του Μάρκου «Περί Νόμου Πνευματικού» (De lege spirituali) αναλύει το «νόμο του Πνεύματος» ως ακριβώς τη ζωή της τελειότητας. Ο Μάρκοςστην ανάλυσή του χρησιμοποιεί το μοναστικό τύπο των «ρητών», καλύπτοντας τη ζωή των μοναστικών υποχρεώσεων με 201 «ρητά».

Στο έργο του «Περί αυτών, οι οποίοι νομίζουν ότι η Δικαίωση έρχεται από τα Έργα» (De his qui putant se ex operibus justificari), ο Μάρκος χρησιμοποιεί 211 αποφθέγματα για να δηλώσει τη θέση του. Σ’ αυτό το έργο του ο Μάρκος επιτίθεται ευθέως κατά των Μεσσαλιανών και κατά της αναγνωρίσεως από αυτούς της χάριτος ως μυστικής εμπειρίας. Στο έργο του Depoenitentia (Περί μετανοίας) ο Μάρκος θεωρεί τη μετάνοια ως μια ακατάπαυστη προσευχή κατά τη «δοκιμασία» εναντίον τής αμαρτωλής λαγνείας και της αμαρτωλής σκέψεως.

Στο έργο του «Περί νηστείας» (De jejunio) ο Μάρκος υπογραμμίζει την πνευματική αναγκαιότητα να ελέγχεται η όρεξη τού ανθρώπου. Δίνει επίσης την παραδοσιακή μοναστική θεολογία για τη νηστεία, η οποία ισχύει για όλες τις μορφές τού πνευματικού αγώνα, και αυτή είναι ότι δεν πρέπει να υπερηφανεύεται κανείς για τέτοια όπλα τού πνευματικού πολέμου.

Στο έργο του Ad Nicolaum praecepta animae salutaria (Προς Νικόλαον Διδαχές προς σωτηρίαν της ψυχής) ο Μάρκος απαντά σ' ένα γράμμα που τού έστειλε ένας νέος Γαλάτης ασκητής ονομαζόμενος Νικόλας. Το πιο αποτελεσματικό μέσο υπερνικήσεως των παθών, γράφει ο Μάρκος, είναι να σκέπτεσαι τη χάρη και τις δωρεές του Θεού, ιδιαίτερα τη χάρη της λυτρώσεως που σου δόθηκε δια τού Χριστού. Ο Νικόλας προειδοποιείται για τα τρία κύρια κακά που περιμένουν την ψυχή — αγνοία, λησμοσύνη, και αμέλεια. Η πνευματική γνώση νικά την άγνοια. Η ανάμνηση της χάριτος τού Θεού, όλων των χαρίτων που ο Θεός παρέχει στη δημιουργία, νικά τη λησμοσύνη. Μόνο ο πνευματικός ζήλος μπορεί να υπερνικήσει την αμέλεια. Για τον Μάρκο η μέγιστη δωρεά είναι η μοναστική ζωή.

Υπάρχει επίσης μια διάπυρη επίθεση κατά τού Μεσσαλιανισμού στο έργο τού Μάρκου De baptismo (Περί Βαπτίσματος). Ο Μάρκος χρησιμοποιεί τη μορφή των ερωτήσεων και των απαντήσεων σ' αυτό το έργο. Ο πλήρης τίτλος αυτού τού έργου είναι Responsio ad eos qui de divino baptismate dubitant (Απάντηση προς αυτούς που αμφιβάλλουν για το άγιο βάπτισμα), απάντηση σ' αυτούς που αμφιβάλλουν ότι το βάπτισμα συγχωρεί πράγματι τις αμαρτίες. Οι Μεσσαλιανοί έλεγαν ότι ακόμα και μετά το βάπτισμα η αμαρτία παρέμεινε στην εσωτερική ύπαρξη τού ανθρώπου και έπρεπε να εκμηδενιστεί με τις πνευματικές μας προσπάθειες. Για τον Μάρκο, η πνευματική μας ζωή ακόμα και μετά το βάπτισμα πρέπει να είναι μια ζωή συνεχούς πνευματικού πολέμου εξαιτίας των εσωτερικών και εξωτερικών πειρασμών. Ο Μάρκος παραθέτει συχνά από την Προς Ρωμαίους επιστολή τού Απ. Παύλου. Το έργο του Consultatio intellectus cum sua ipsius anima (Διάσκεψη τού νου με την ψυχή του) είναι ένας μονόλογος στον όποίο αυτός προτρέπει την ψυχή του να μην πέσει βορά στην αυταπάτη. Είναι ένα ενδιαφέρον έργο για τη φύση της αμαρτίας, γιατί ο Μάρκος δεν πιστεύει ότι η αμαρτία μπορεί να αποδοθεί μόνο στην καταγωγή μας από τον Αδάμ. Ούτε μπορεί η αμαρτία να αποδοθεί μόνο στη δύναμη τού διαβόλου ή στην επίδραση άλλων προσώπων ή της κοινωνίας. Η αμαρτία μας χτυπά απ' όλες τις διευθύνσεις.

Το έργο τού Μάρκου Disputatio cum quodam causidico (Διάλογος με κάποιον δικηγόρο) είναι ένας διάλογος μεταξύ ενός δικηγόρου και ενός γέροντος μοναχού. Ο δικηγόρος έχει οργισθεί επειδή οι μοναχοί τον ζημίωναν επαγγελματικά με το να κηρύττουν ότι οι δίκες πρέπει να αποφεύγονται. Το τελευταίο τμήμα τού έργου έχει προφανώς χαθεί.

Το έργο τού Μάρκου De Melchisedech (Περί Μελχισεδέκ) είναι δογματικό έργο και απευθύνεται εναντίον εκείνων που πίστευαν ότι ο Μελχισεδέκ ήταν μια ενσάρκωση τού Λόγου. Ο Αγ. Φώτιος, σχολιάζοντας αυτό το έργο, Κατηγορεί το Μάρκο για αίρεση. Ο Αγ. Φώτιος νόμιζε ότι επεσήμανε μια τάση τού Μάρκου προς τον Μονοφυσιτισμό, ιδιαίτερα στην ερμηνεία που κάνει της communicatio idiomatun (της μεταδόσεως των ιδιωμάτων). [Στη δογματική, «Μετάδοση Ιδιωμάτων» ονομάζεται η μετάδοση των ιδιωμάτων κάθε φύσεως του Χριστού στην άλλη φύση του (δηλαδή, η μετάδοση των ιδιωμάτων της θείας φύσεως στην ανθρώπινη φύση και η μετάδοση των ιδιωμάτων της ανθρώπινης φύσεώς του στη θεία φύση Του). Έτσι μπορούμε να λέμε: ο Χριστός σταυρώθηκε, και αναστήθηκε. (Σ. Τ. Μ.)].

Ο πλήρης τίτλος τού έργου τού Μάρκου Adversus Nestorianos (Κατά Νεστοριανών) είναι «Εναντίον εκείνων οι οποίοι ισχυρίζονται ότι η Αγία Σάρκα τού Κυρίου δεν ενώθηκε με τον Λόγον αλλά τον περιέβαλε σαν ένα ένδυμα και ότι επομένως είναι ανάγκη να διακρίνουμε προσεκτικά ανάμεσα σ' Αυτόν που φέρει και σ' αυτόν που φέρεται». Αυτό το έργο δεν μνημονεύεται από τον Φώτιο. Αυτό το έργο συμφωνεί πολύ με τους Δώδεκα Αναθεματισμούς τού Αγ. Κυρίλλου Αλέξανδρείας. Ο Μάρκος τονίζει «την καθ’ υπόστασιν ένωσιν» σ' αυτό το έργο. Τονίζει το γεγονός ότι ο Λόγος ενώθηκε με τη σάρκα από τη στιγμή της Ενσαρκώσεως. Το έργο γράφτηκε πριν από την Σύνοδο της Εφέσου, στα τέλη του 430 ή στις αρχές του 431. Βρέθηκε και δημοσιεύθηκε σχετικώς πρόσφατα στην αγία Πετρούπολη το 1891. Ο Μάρκος θεολογεί σαν ένας μετριοπαθής Αντιοχειανός, ενώ δέχεται και υπερασπίζεται τη διατύπωση του αγίου Κυρίλλου «ένωσις διαμέσου της υποστάσεως». Είναι περίεργο που δεν θίγει καθόλου το θέμα τού ονόματος Θεοτόκος σ’ αυτό το έργο.

Αλλα έργα γνωστά με το όνομα τού Μάρκου αναφέρονται από τον Δωρόθεο, τον Ισαάκ τον Σύρο, και τον Άγ. Ιωάννη τον Δαμασκηνό.

Στα έργα του ο Μάρκος περιορίζει τις ηθικές του προτροπές σε δογματικές αρχές και αναπτύσσει μια σαφή διδασκαλία περί αμαρτίας και σωτηρίας, και περί ελευθερίας και χάριτος. Ο Μάρκος διαμόρφωσε τις απόψεις του σε μια πολεμική με τους Μεσσαλιανούς, και μέσα στον ενθουσιασμό της συζητήσεως τονίζει το ανεκρίζωτο της ανθρώπινης ελευθερίας. Γενικά, θυμίζει πάρα πολύ τον Άγ. Ιωάννη το Χρυσόστομο.

Κατά τη σκέψη τού Μάρκου, ο σκοπός και το τέρμα της πνευματικής «δοκιμασίας» είναι η θέωση. «Ο Λόγος έγινε σάρκα για να μπορέσει η σάρκα να γίνει ο Λόγος». Ο Κύριος γίνεται σαν κι εμάς «για να μπορέσουμε εμείς να γίνουμε σαν αυτόν σε κάθε αρετή». Λύτρωση είναι πρώτ' απ’ όλα απαλλαγή από τον θάνατο, «η ερήμωση του Άδη και του θανάτου». Ο Μάρκος είναι πάντα πολύ πρόθυμος να μιλήσει για την κληρονομικότητα τού θανάτου, και όχι για εκείνη της αμαρτίας, και απορρίπτει την «αναγκαιότητα της φυσικής διαδοχής» της αμαρτίας. Η αμαρτία γι’ αυτόν είναι πάντοτε μια ελεύθερη πράξη της θελήσεως ή της «βουλήσεως».

Εξαιτίας της πρώτης πτώσεως, το γένος τού Αδάμ γίνεται θνητό και υποκείμενο στη φθορά. Εδώ βρίσκεται η αμαρτωλότητά του, και η πρωταρχική αμαρτία του. Αλλά θνητότητα ο Μαρκος θεωρεί όχι μόνο την αστάθεια της ψυχοσωματικής συνθέσεως και τη σωματική θνητότητα, αλλά και τη φθορά της ίδιας της βουλήσεως. Οπωσδήποτε, η σωτηρία αποκαλύπτεται μόνο εν Χριστώ, και για κάθε άνθρωπο μόνο δια τού βαπτίσματος — δια της βαπτισματικής ανανεώσεως από το Πνεύμα. «Μην ζητάτε την τελειότητα της ελευθερίας στις ανθρώπινες άρετέ, γιατί δεν υπάρχει τίποτε τέλειο σ' αυτές. Αυτή η τελειότητα αποκαλύπτεται στο σταυρό τού Χριστού». Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο η αφθαρσία πρέπει να αποκτηθεί και να ενισχυθεί με μια ελεύθερη πνευματική «δοκιμασία» και μια αύξηση στην καλωσύνη. Νέες αμαρτίες ρίχνουν τον άνθρωπο στη χώρα τού θανάτου — με τις προσωπικές του αμαρτίες ο άνθρωπος ξαναφέρνει τον εαυτό του στην αναγκαιότητα τού θανάτου, υποτάσσει τον εαυτό του ξανά στο φόρο υποτέλειας σ' αυτόν και στη μομφή του, και γίνεται θνητός και υποκείμενος στη φθορά, γιατί καταστρέφει μέσα του την ανανεωτική δύναμη του Πνεύματος, απαρνείται τη βαπτισματική χάρη της αναστάσεως και της αφθαρσίας. «Το άγιο βάπτισμα είναι τέλειο και μας δίνει τελειότητα, αλλά δεν κάνει κάποιον που δεν τηρεί τις εντολές τέλειον, γιατί η χάρη εργάζεται στο βαθμό που τηρούνται οι εντολές. Ο «δεσποτισμός» τού ανθρώπου δεν βιάζεται ποτέ. Εκεί που αγαπά, εκεί ο άνθρωπος θα μένει, ακόμα και μετά το βάπτισμα. Και η χάρη που τού δόθηκε ανακαλύπτεται σ' αυτόν «στο βαθμό που οι εντολές και η πνευματική ελπίδα έχουν αποτελέσματα (οδηγούν σε έργα)».

Στη «δοκιμασία» το πιο σπουδαίο πράγμα είναι η «βούληση» ή η εσωτερική διάθεση της καρδιάς και τής θελήσεως - η εσωτερική «δοκιμασία» «δικαιώνει», όχι η έξωτερική - η «δοκιμασία» της σκέψεως ή τού νου. Με άλλα λόγια, δικαιώνει η «δοκιμασία» της προσευχής δια της οποίας η εικόνα του Θεού αναπαράγεται στον άνθρωπο με τη δύναμη τω χάριτος. «Η 'λατρεία' των Χριστιανών είναι περισσότερο εσωτερική». Και όλο το έργο των εντολών συγκεντρώνεται στην προσευχή, δηλαδή, στο να απευθύνεσαι στον Θεό, και στην «πνευματική ελπίδα».

Το τέρμα και ο σκοπός της «δοκιμασίας» είναι η «γνώσις» και η μνήμη τού Θεού «Άδης είναι η άγνοια», και καταστροφή είναι η λήθη. Η γνώση είναι δυνατή μόνο με την κάθαρση και την αυτοπειθαρχία τού νου. Γι’ αυτό δεν πρέπει κανείς μόνο να «κλείσει τις αισθήσεις» και να μη γοητευθεί από εξωτερικές εντυπώσεις, αλλά πρέπει και να μην ανακαλεί στη μνήμη παλιές αμαρτίες ή προφάσεις με υπερβολική προσοχή, ώστε να μολύνει τη φαντασία του.

Η ψυχή ταράσσεται πάντα από σκέψεις και επιθέσεις τού πειρασμού, αλλά η αμαρτία και η ακαθαρσία δεν βρίσκεται σ’ αυτό. Η αμαρτία βρίσκεται σε μια εσωτερική προσοχή ή σ' ένα εσωτερικό ενδιαφέρον προς δελεαστικές εικόνες, στη «συγκατάθεση τού νου σ' αυτές». Η επίθεση της σκέψεως η «προσβολή» δεν είναι ούτε αμαρτία ούτε ψέμα, αλλά μαρτυρία τού δεσποτισμού της θελήσεώς μας. «Αμαρτία είναι να συναινούμε προς την αμαρτία».

Εκείνο επομένως, που χρειάζεται είναι η καθαρότητα της σκέψεως, και η ανεξαρτησία της από εξωτερικές εντυπώσεις. Καθώς ο νους πειθαρχείται με την προσευχή, καθαίρεται και ανανεώνεται από το Άγιο Πνεύμα. «Δέχεται μέσα του τη σκιαγραφία της Θεοειδούς εικόνας, ενδύεται με την ανέκφραστη νοητική ομορφιά της ομοιότητας τού Κυρίου, και τιμάται με τα πλούτη της πνευματικής σοφίας». Η καρδιά καθαρίζεται από όλες τις εικόνες, και ο νους γίνεται «ανεικονικός», και ύστερα αυτός εισέρχεται στον «αόρατο και άυλο χώρο της γνώσεως», στη «χώρα της γνώσεως». Αυτό είναι το Σάββατο των Σαββάτων «η πνευματική ηρεμία της λογικής ψυχής, η οποία, απομακρυνόμενη μαζί με το νου της ακόμα και από κάθε τι Θεϊκό που είναι μυστικά κλεισμένο μέσα στα αισθητά, ενδύεται πλήρως μόνο τον Θεό, με μια έκσταση αγάπης, και με τη μυστική θεολογία ο νους γίνεται τελείως αχώριστος από τον Θεό». Αυτό είναι το τέρμα της απάθειας και της εκστάσεως. Το ίδιο ιδεώδες το βρίσκουμε στον Ευάγριο και το Νείλο.

Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο: "Οι Βυζαντινοί Ασκητικοί και Πνευματικοί Πατέρες". (Μετάφραση Παναγιώτη Κ. Πάλλη. Εκδόσεις Πουρναρά. Θεσσαλονίκη 1992, σελ. 302 - 308).

(Τίτλος πρωτοτύπου: The Byzantine Ascetic and Spiritual Fathers. © BUCHERVERTRIEBSANSTALT. © 1992 Για την ελληνική γλώσσα Πουρναράς Παναγιώτης Καστριτσίου 12 Θεσσαλονίκη ISBN: 960-242-031-6).


http://oodegr.com/oode/sygrafeis/markos_erimitis_1.htm

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

Φωτογραφίες, τύπος, εἰκόνες ἀπὸ τὸ Ἔπος τοῦ 1940


Ἡ πολιτική, στρατιωτικὴ καὶ εκκλησιαστική ἡγεσία

Βασιλεὺς Γεώργιος Β' [1]
Ἰωάννης Μεταξᾶς
Ἀρχιστράτηγος Ἀλέξανδρος Παπάγος
Ἀρχιεπίσκοπος Χρύσανθος
Ὑποστράτηγος Χαράλαμπος Κατσιμῆτρος, Διοικητὴς VIII Μεραρχίας Ἠπείρου
Ὁ Διοικητὴς τῆς VIII Μεραρχίας Ἠπείρου Ὑποστράτηγος Χαράλαμπος Κατσιμῆτρος, μὲ τὸν Ἐπιτελάρχη Ἀντισυνταγματάρχη Χ. Δρίβα καὶ τὸν Διοικητὴ Πυροβολικοῦ Συνταγματάρχη Παναγιώτη Μαυρογιάννη. [2]
Ὁ Διοικητὴς Πυροβολικοῦ τῆς VIII Μεραρχίας Ἠπείρου Συνταγματάρχης Παναγιώτης Μαυρογιάννης, πρωτεργάτης τῶν ὀχυρωματικῶν ἔργων τῆς Ἠπείρου [3]
Συνταγματάρχης Κωνσταντῖνος Δαβάκης, Διοικητὴς Ἀποσπάσματος Πίνδου [4]
Ὑποστράτηγος Βασίλειος Βραχνός, Διοικητὴς I Μεραρχίας. Τὴν 30ὴ Ὀκτωβρίου κατέφθασε στὸ Ἑπταχώρι καὶ ἀνέλαβε τὴν διοίκησι ὁλοκλήρου τοῦ τομέως τῆς Πίνδου. [5]
Ἀντισυνταγματάρχης Μαρδοχαῖος Φριζῆς. Ἔπεσεν ἡρωικῶς, ἱππεύοντας τὸν λευκόν του ἵππον ἐνώπιον τοῦ ἐχθροῦ.
Ταγματάρχης (ΠΖ) Δημήτριος Κασλᾶς, Διοικητὴς τοῦ II/5 Τάγματος κατὰ τὴν μάχη τοῦ Ὑψώματος 731 (9-10 Μαρτίου 1941)
Γεώργιος Δουράτσος, Διοικητὴς τοῦ Ὀχυροῦ Ροῦπελ.
«Τὰ Ὀχυρὰ καταλαμβάνονται, δὲν παραδίδονται.»

Οἱ πρῶτοι νεκροὶ τοῦ πολέμου

Στρατιώτης Βασίλειος Τσαβαλιάρης, 28-10-1940.
Ὑπολοχαγὸς Ἀλέξανδρος Διάκος, 1-11-1940.
Ἔφεδρος Ἀνθυπολοχαγὸς Ἐλευθέριος Ντάσκας, 1-11-1940.
Ἀνθυποσμηναγὸς Εὐάγγελος Γιάνναρης, 30-10-1940.
(«Ἡ Καθημερινή», 31-10-1999, 21-11-1999, 28-10-1999.)
Ἀνθυποσμηναγὸς Εὐάγγελος Γιάνναρης, ὁ πρῶτος νεκρὸς ἀξιωματικός, 30-10-1940 [8]
Ὑπολοχαγὸς Ἀλέξανδρος Διάκος, ὁ πρῶτος νεκρὸς ἀξιωματικὸς τοῦ στρατοῦ ξηρᾶς, 1-11-1940 [7]

Μέχρις ἐσχάτων

Ἀλέξανδρος Κορυζής, πρωθυπουργός. Αὐτοκτόνησε στὶς 18-4-1941, ἐν ὄψει τῆς καταρρεύσεως τοῦ μετώπου καὶ τῆς καταλήψεως τῆς χώρας ἀπὸ τοὺς Γερμανούς.
Ταγματάρχης (ΠΒ) Κωνσταντῖνος Βερσής. Αὐτοκτόνησε στὶς 23-4-1941, μὴ ἀνεχόμενος τὴν παράδοσι τῶν πυροβόλων τῆς Μοίρας του στοὺς Γερμανούς. [6]
Πηνελόπη Δέλτα. Αὐτοκτόνησε στὶς 27-4-1941, λίγο πρὶν μποῦν στὴν Ἀθήνα οἱ Γερμανοί.
Ἀντιπλοίαρχος Βασίλειος Λάσκος, κυβερνήτης τοῦ Υ/Β Κατσώνης. Ἔπεσε στὶς 14-9-1943.
Ὑποσμηναγὸς Μαρίνος Μητραλέξης [8]
Τὸ κατόρθωμα τοῦ Μητραλέξη (2-11-1940) [8]

Οἱ καπετάνιοι τῆς Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως

Κώστας Περρίκος, ἰδρυτὴς καὶ ἀρχηγὸς τῆς ΠΕΑΝ (ἡ ἡρωικὴ ὀργάνωσις ποὺ ἀνατίναξε τὰ γραφεῖα τῆς προδοτικῆς ΕΣΠΟ (20-9-1942)) (ἐκτελέστηκε στὶς 4-2-1943)
Λέλα Καραγιάννη (ὀργάνωσις «Μπουμπουλίνα») (ἐκτελέστηκε στὶς 8-9-1944)
Ἄρης Βελουχιώτης (Θανάσης Κλάρας), καπετάνιος τοῦ ΕΑΜ - ΕΛΑΣ
Στέφανος Σαράφης, στρατιωτικὸς ἀρχηγὸς τοῦ ΕΑΜ - ΕΛΑΣ
Ναπολέων Ζέρβας, ἰδρυτὴς καὶ ἀρχηγός τοῦ ΕΔΕΣ - ΕΟΕΑ
Δημήτριος Ψαρρός, ἰδρυτὴς καὶ ἀρχηγὸς τῆς ΕΚΚΑ - 5/42 Σύνταγμα Εὐζώνων
Ἀντώνιος Φωστερίδης («Ἀντὼν Τσαούς»), ἰδρυτὴς καὶ ἀρχηγὸς τῆς ΕΑΟ - ΕΣΕΑ (ἀντιστασιακὴ δράσις στὴν Ἀν. Μακεδονία καὶ Θράκη)

Οἱ πρωταγωνιστὲς σὲ ἄλλες στιγμές


Ἰωάννης Μεταξᾶς, Βασιλεὺς Γεώργιος Β', Ἀλέξανδρος Παπάγος [9α]
Ἰωάννης Μεταξᾶς καὶ Ἄρης Βελουχιώτης.
(Δὲν γνωρίζω τὴν προέλευσι αὐτῆς τῆς εἰκόνας. Ἀλλὰ τὸ μήνυμα εἶναι σαφές: Ὑπεράνω ὅλων ἡ Ἑλλάς! Ἑνωθεῖτε Ἕλληνες!)
Ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς μὲ τὸν βασιλέα Γεώργιο.
Ὁ ἁπλὸς καὶ συμπαθὴς στὴν ἐμφάνισι αὐτὸς πρεσβύτης, ὁ «μπαρμπα Γιάννης» τοῦ λαοῦ, ἐνέπνευσε, προετοίμασε καὶ ὁδήγησε τὴν Ἑλλάδα στὴν δόξα.
Ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς στὸ γραφεῖο του [9α]
Ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς ἐπευφημεῖται ἀπὸ τὸν λαὸ τῶν Ἀθηνῶν, τὸ πρωὶ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940. Νῦν ὑπέρ πάντων ἀγών! [7]
Ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς στὴν εἴσοδο τοῦ Στρατηγείου (ξενοδοχεῖον «Μεγάλη Βρεταννία»), τὴν 28η Ὀκτωβρίου 1940. Ὁ λαὸς ἐπευφημεῖ. Λάμπει ἀπὸ ἀγαλλίασι καὶ ὑπερηφάνεια τὸ πρόσωπον τοῦ κυβερνήτου.
Ὁ Βασιλεὺς Γεώργιος, κοντὰ στοὺς στρατιῶτες του, γευματίζει λιτὰ σὲ ἕναν βράχο στὴν περιοχὴ τῆς Κλεισούρας. [5]
Πολεμικὸν συμβούλιον ὑπὸ τὴν προεδρίαν τοῦ βασιλέως. Ἐξ ἀριστερῶν: Βρετανὸς στρατηγὸς Πάρρυ, Ἰωάννης Μεταξᾶς, Βασιλεὺς Γεώργιος Β', Βρετανὸς πτέραρχος Ντ᾿ Ἀλμπιάκ, Ἀρχιστράτηγος Ἀλέξανδρος Παπάγος. [9β]
Ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς μὲ τὸν Ἀλέξανδρο Παπάγο, στὸ Στρατηγεῖον (ξενοδοχεῖον «Μεγάλη Βρεταννία»). [9β]
Ὁ Ἀρχιστράτηγος Παπάγος εἰς τὸ Ἀργυρόκαστρον. [2]
Ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς καὶ οἱ νέοι τῆς Ἑλλάδος. [7]

Ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς μὲ νέες κοπέλες.
Ἡ κηδεία τοῦ Ἰωάννου Μεταξᾶ. Συντετριμμένη ἀλλὰ ὑπερήφανη καὶ ἀλύγιστη ἡ Ἑλλὰς ἀποχαιρετᾷ τὸν κυβερνήτη τοῦ ΟΧΙ.

Ἐπιστράτευσις

Ἡ Παναγιὰ μαζί μας! [2]
Ἀποχαιρετισμός
Ἕλληνες στρατιῶτες. Στὸν πόλεμο, σὰν σὲ γιορτή. [2]
Ἀναχώρησις διὰ τὸ μέτωπον. [10]
Ἀναχώρησις διὰ τὸ μέτωπον. [10]
Ἀναχώρησις διὰ τὸ μέτωπον, μὲ πίστι καὶ καρδιά. [2]
Ἐμπρός παιδιά! [11]
Πορεία πρὸς τὸ μέτωπον. [11]

Ἕλληνες στρατιῶτες

Ἕλλην στρατιώτης [13]
Ἕλλην στρατιώτης [14]
Ἕλλην στρατιώτης [14]
Ἕλλην στρατιώτης [2]

Στὸ μέτωπον

Ὁ ὀρειχάλκινος ἀνδριάντας τοῦ ἥρωα στρατιώτη, ἢ τοῦ ἀγνώστου στρατιώτη, ἔργο τοῦ γλύπτου Λαζάρου Λαμέρα, ἔχει ὕψος 5,5 μ. καὶ τοποθετήθηκε τὸ 1966 στὴν θέσι ὅπου βρίσκεται καὶ σήμερα. Ἀπὸ τότε δεσπόζει στὸ πεδίον τῆς μάχης τοῦ Καλπακίου. [15]
Σαλπιγκτής [11]
ΑΕΡΑ! Ἡ θρυλικὴ πολεμικὴ κραυγή, ἀπὸ τὰ βάθη τῆς Ἱστορίας τῶν Ἑλλήνων, ἀντιλαλοῦσε στὰ βουνά τῆς Ἠπείρου. (φωτ. Λάζαρος Ἀκκερμανίδης)
19 φωτογραφίες τοῦ Λαζάρου Ἀκκερμανίδη ἀπὸ τὸ μέτωπο.
(«Ἡ Καθημερινή», 28-10-1999)
Ἀέρα! [11]
Ἀέρα! [11]
Ἕλλην στρατιώτης ἐπάνω σὲ ἕνα ἰταλικὸ ἐγκαταλελειμμένο ἅρμα μάχης CV-33. Στὶς 3-11-1940 οἱ ἑλληνικὲς δυνάμεις στο Καλπάκι ἀντιμετώπισαν μὲ ἐπιτυχία μιὰ ἔφοδο 50-60 τέτοιων ἁρμάτων καὶ κατέστρεψαν ἐννέα ἀπὸ αὐτά. Ἡ ἐπιτυχία αὐτὴ διαδόθηκε σὲ ὅλο τὸ μέτωπο καὶ ἐξύψωσε τὸ ἠθικὸ τῶν μαχητῶν. [5]
Τὸ σάλπισμα ἐξορμήσεως πρὸ τῆς Κλεισούρας [2]
Τμήματα Πεζικοῦ ἐν δράσει. Ἐλβασάν. [2]
Ἡ III Μοίρα Πυροβολικοῦ βάλλει ἀπὸ Μοράβαν εἰς Ἰβὰν τὴν 18-3-1940. [2]
Πόγραδετς [2]
Βαρὺ πυροβόλο κατὰ ἰταλικῶν θέσεων εἰς περιοχὴν Πόγραδετς [2]
Βολὴ ὄλμου [11]
Ὁμὰς πυροβολητῶν [2]
Ὁπλίτης εἰς θέσιν μάχης ἐντὸς χαρακώματος [11]
Ἕλλην φρουρὸς στὸ ὕψωμα 1878 τῆς Μόροβας [2]
Πῦρ καὶ κίνησις στὸ χιόνι [12]
Φόρτωσις πυροβόλου [2]
Ἀσυρματιστὲς ἐν ὥρα ἐργασίας [12]
Μεταφορὰ ἐφοδίων [2]
Μεταφορὰ πυρομαχικῶν [2]
Μεταφορὰ πυρομαχικῶν ἐν μέσῳ χιονοθυέλλης καὶ δύσβατων ὀρεινῶν ὁδῶν [2]
Πρὸς Στενωπὸν Κλεισούρας [2]
Κλεισούρα. Ἰταλικὸν ἅρμα. Στὸ βάθος Τρεμπεσίνα. [2]
Πρὸς Ἐλβασάν [2]
Εἴσοδος τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ στὴν Ἑλληνικὴ Κορυτσά (23-11-1940) [2]
Ἐμπρός, πάντα ἐμπρός! [2]
Τεπελένι, ὑψώματα Τρεμπεσίνας [2]
Μόνον 177 χλμ ἀπὸ τὰ Τίρανα! [2]
Καὶ στὴν Ρώμη! [2]
Μεταφορὰ τραυματιῶν [2]
Διανομὴ ταχυδρομείου [2]
Ἀλληλογραφία [2]
Παρασκευὴ ροφήματος [2]
Διανομὴ συσσιτίου σὲ Ἰταλοὺς αἰχμαλώτους [2]
Νερὸ ἀπὸ μιὰ ἠπειρώτικη βρύση [12]

Γυναῖκες τῆς Πίνδου

Γυναῖκες τῆς Πίνδου [11]
Γυναῖκες τῆς Βορείου Ἠπείρου [2]
Γυναῖκες τῆς Πίνδου [11]

Στὰ μετόπισθεν

Ἡ Μάνα τοῦ Στρατοῦ εἰς τὸ Ἀργυρόκαστρον [2]
Διανομὴ ἰματισμοῦ σὲ ἀδελφὲς νοσοκόμες [11]
Παρατεταγμένη ὁμάδα νοσηλευτριῶν [11]
Ἀναμνηστικὴ φωτογραφία ἀπὸ στρατιωτικὸν νοσοκομεῖον [11]
Ἀναμνηστικὴ φωτογραφία ἀπὸ στρατιωτικὸν νοσοκομεῖον [11]
Πλεκτὰ διὰ τὸν Στρατόν [2]
Ἡ τραγουδίστρια τῆς νίκης, Σοφία Βέμπο
Τὸ πανηγύρι τῆς νίκης
Οἱ κοπέλες τῆς Ε.Ο.Ν. παρελαύνουν στὴν Ἀθήνα.
Ἡ III Ὀρεινὴ Ταξιαρχία παρελαύνει στὴν ἐλεύθερη Ἀθήνα (9-11-1944).
Ὁ ΕΛΑΣ παρελαύνει στὸν ἐλεύθερο Βόλο.
Τὰ παιδιά μας, τὸ μέλλον τῆς Ἑλλάδος, παρελαύνουν. Περήφανα. Μὲ τὸ κεφάλι ψηλά. ΕΛΛΗΝΕΣ.

Κατοχή - Ἀντίστασις - Ἀπελευθέρωσις

Οἱ Γερμανοὶ στὴν Ἀκρόπολι
28 Ὀκτωβρίου 1941: Οἱ Ἀθηναῖοι ἑορτάζουν τὸ ΟΧΙ ἀψηφώντας τοὺς κατακτητές.
Ἡ ἀνατίναξις τῆς γέφυρας τοῦ Γοργοπόταμου (25-11-1942)
Ἡ λιμοκτονία τοῦ χειμώνα 1941-42
Γερμανικὴ βαρβαρότης: Ὁλοκαύτωμα
Ἐκτελέσεις
Ἐκτελέσεις
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! Ὁ πρωθυπουργὸς Γ. Παπανδρέου ὑψώνει τὴν Γαλανόλευκη στὴν Ἀκρόπολι (18-10-1944).

Στρατιωτικὰ ἔγγραφα

9-4-1939: Διαταγὴ τοῦ Ἀλεξάνδρου Παπάγου πρὸς τὸν Διοικητὴν τῆς VIII Μεραρχίας Ὑποστράτηγον Χαράλαμπον Κατσιμῆτρον: «Κατηγορηματικὴ ἐντολή σας εἶναι ἡ μέχρις ἐσχάτων μετὰ πείσματος διεκδίκησις τοῦ ἐθνικοῦ ὑμῶν ἐδάφους.»
22-10-1940: Ὁ ὑπουργὸς ἐξωτερικῶν τῆς Ἰταλίας Τσιάνο πρὸς τὸν γενικὸν διοικητὴν Ἀλβανίας Τζιακομόνι: «Προκαθορισμένη ἡμερομηνία εἶναι ἡ 28η Ὀκτωβρίου.»
28-10-1940: Διαταγὴ Ἀρχιστρατήγου Ἀλεξάνδρου Παπάγου πρὸς τοὺς διοικητὰς τῶν Μεγάλων Μονάδων: «Ἀπὸ ἕκτης πρωϊνῆς ὥρας σήμερον περιερχόμεθα ἐμπόλεμον κατάστασιν πρὸς Ἰταλίαν. Ἄμυνα ἐθνικοῦ ἐδάφους διεξαχθῇ βάσει διαταγῶν ἃς ἔχετε. Ἐφαρμόσατε σχέδιον Ἐπιστρατεύσεως.»
«Ἡ λακωνικὴ συντομία τῆς πρώτης αὐτῆς διαταγῆς ἀπὸ εἴκοσι μία λέξεις μαρτυρεῖ τὴν ἄριστη, ἐπιτελικὴ προπαρασκευὴ τῶν πολεμικῶν σχεδίων τῶς χώρας.» (ΓΕΣ/ Διεύθυνση Ἱστορίας Στρατοῦ, «Ἐπίτομη Ἱστορία Πολέμου 1940-41», σελ. 42.)
28-10-1940: Ἡμερησία διαταγὴ τοῦ Διοικητοῦ τῆς VIII Μεραρχίας Ὑποστρατήγου Χαραλάμπου Κατσιμήτρου: «Ἀντίστασις μέχρις ἐσχάτων. Πολεμήσατε μετὰ λύσσης κατὰ τοῦ ἀνάνδρου ἐχθροῦ. Ζήτω τὸ Ἔθνος! Ζήτω ἡ Πατρίς! Ζήτω ὁ Στρατός!»
28-10-1940: Ἡμερολόγιον ἐπιχειρήσεων VIII Μεραρχίας.
17 Μαρτίου 1941: Ἡμερησία διαταγὴ τοῦ Βασιλέως Γεωργίου Β' πρὸς τοὺς Ἀξιωματικούς, Ὑπαξιωματικοὺς καὶ Στρατιῶτες.

Ἐφημερίδες καὶ περιοδικά

Ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν. Αἱ ἑλληνικαὶ δυνάμεις ἀμύνονται τοῦ πατρίου ἐδάφους. («Ἔθνος», 28-10-1940) [10]
Ἕλληνες, εἰς τὰ ὅπλα! («Ἀσύρματος», 28-10-1940)
Ἡ Ἑλλὰς εὑρίσκεται ἀπὸ χθὲς εἰς πόλεμον μὲ τὴν Ἰταλίαν. Τὸ Ἔθνος σύσσωμον, μνῆμον τῶν παραδόσεών του, εἰς τὰς ἐπάλξεις! («Ἡ Καθημερινή», 29-10-1940)
Κορυτσά, Πρεμετή, Ἅγιοι Σαράντα, Ἀργυρόκαστρον! Ἡ Νίκη στεφανώνει τὴν Ἑλλάδα.
Τὸ ἀμερικανικὸ «Life», 16-12-1940: «Greek soldier»

Ἀφίσες, λαϊκὲς εἰκόνες κ.ἄ.

Ἡ Παναγιὰ μαζί του (Γεώργιος Γουναρόπουλος) [16]
Ἐμπρός, τῆς Ἑλλάδος παιδιά (Κώστας Γραμματόπουλος) [16]
Ἕλα νὰ τὰ πάρης (Κώστας Γραμματόπουλος) [16]
Οἱ ἡρωίδες τοῦ 1940 (Κώστας Γραμματόπουλος) [16]
Γιὰ τοὺς στρατιῶτες (Βάσω Κατράκη) [16]
Ἔδωσες ἐσύ; (Τάσσος) [16]

Ακούστε ΡΑΔΙΟ ΦΛΟΓΑ ( κάντε κλίκ στην εικόνα)

Ακούστε  ΡΑΔΙΟ ΦΛΟΓΑ ( κάντε  κλίκ στην εικόνα)
(δοκιμαστική περίοδος )